Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1869, στο Πορμπαντάρ, μια μικρή πόλη στη δυτική ακτή της Ινδίας.Η οικογένειά του ανήκε στην κάστα Βανισίγια, σύμφωνα με την ινδουιστική παράδοση του κοινωνικού διαχωρισμού σε κάστες. Ο Γκάντι μεγάλωσε σε πολιτικό περιβάλλον, αφού ο παππούς του ήταν τοπικός κυβερνήτης του Πορμπαντάρ, θέση στην οποία τον διαδέχτηκε ο γιος του και πατέρας του Μαχάτμα, Καραμτσάντ. Η μητέρα του, Πουτλιμπάι, που ήταν η τέταρτη σύζυγος του Καραμτσάντ (οι τρεις προηγούμενες είχαν πεθάνει στη διάρκεια της γέννας) επηρέασε καταλυτικά το χαρακτήρα του με την αγνότητα του βίου της, την ευγένεια και τη θρησκευτική της πίστη.
Οι πρώτες εμπειρίες του Γκάντι στη Ν. Αφρική δεν ήταν καθόλου θετικές και σημάδευσαν σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα πορεία του. Φτάνοντας εκεί βρέθηκε αντιμέτωπος με τον φυλετικό διαχωρισμό του απαρτχάιντ, που εκδηλωνόταν από τους λευκούς εποίκους σε βάρος των ντόπιων έγχρωμων και των Ινδών μεταναστών. Αρχικά, εκδιώχθηκε από την αίθουσα του δικαστηρίου, επειδή αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τις οδηγίες των εκεί δικαστών να βγάλει το παραδοσιακό ινδικό τουρμπάνι που είχε στο κεφάλι του, όταν έμπαινε στην αίθουσα του δικαστηρίου, ενώ αργότερα δέχθηκε βία από τον οδηγό τρένου και αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει, επειδή αρνήθηκε, όταν του ζητήθηκε, να μεταφερθεί από το βαγόνι της πρώτης θέσης, για το οποίο είχε αγοράσει εισιτήριο, στο τελευταίο βαγόνι του τρένου λόγω της καταγωγής του. Επηρεασμένος από τα γεγονότα αυτά, τα οποία είχαν άμεση σχέση με την εφαρμογή της πολιτικής των διακρίσεων, που προκαλούσε σοβαρά προβλήματα και σε σημαντικό αριθμό Ινδών που ζούσαν και εργάζονταν στη χώρα, ο Γκάντι αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί πολιτικά, υπερασπιζόμενος τα ανθρώπινα δικαιώματα των συμπατριωτών του
Κατά την παραμονή του στη Ν. Αφρική φυλακίστηκε πολλές φορές για τους αγώνες του. Επρόκειτο για την περίοδο κατά την οποία ο Ινδός πολιτικός θα αναφερθεί για πρώτη φορά στην τακτική της παθητικής αντίστασης, μιας μεθόδου με σαφείς αναφορές στη σκέψη του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα Λέοντα Τολστόι. Υποστηρίζοντας αυτή τη μορφή του αγώνα, ο Γκάντι δήλωνε ότι «η χρήση βίας μπορεί να φαίνεται καμιά φορά ότι κάνει καλό, το καλό αυτό όμως είναι προσωρινό, ενώ το κακό που προξενεί είναι μόνιμο»
Ο Γκάντι, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της παθητικής αντίστασης, κατάφερε να προκαλέσει μεγάλη κινητοποίηση . Στη Βομβάη έλαβε χώρα συνέλευση όλων των Ινδών ηγετών και καθορίστηκε η 31η Μαΐου 1917 ως η τελευταία ημερομηνία για την κατάργηση της επαγγελματικής μαθητείας. Στη συνέχεια ταξίδεψε σ’ όλη τη χώρα για να λάβει υποστήριξη του αγώνα του
Στις 30 Ιανουαρίου 1948, σε ηλικία 78 ετών, ο Γκάντι θα δολοφονηθεί στο Νέο Δελχί, ενώ πήγαινε για την απογευματινή του προσευχή. Δεν ήταν η πρώτη φορά που επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν. Δολοφόνος του ήταν ο Ναθουράμ Γκόντσε (Godse), ένας φανατικός νεαρός εθνικιστής, που θεωρούσε την πολιτική Γκάντι, πολιτική κατευνασμού, κατά την αντίληψή του, ως προς τους Μουσουλμάνους της χώρας, υπεύθυνη για τη δημιουργία μουσουλμανικού κράτους σε ινδουιστικό έδαφος. Όλη του η δράση είχε τη σφραγίδα της ιερότητας και όταν η σφαίρα του τον έπληξε θανάσιμα, πρόλαβε να φωνάξει «Rama, Rama», το όνομα υπό το οποίο ένοιωθε το Θεό. Ο θάνατός του βύθισε στο πένθος όλη την Ινδία και προκάλεσε τη συγκίνηση και την αγανάκτηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Ήταν η ζωντανή συνείδηση της Ινδίας. Έπεσε θύμα «βίας», της οποίας υπήρξε πάντοτε πολέμιος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου